een Minder normale dag in India

Het was maandag, begin van de week en klaar om weer op werk aan de slag te gaan. Uitgerust naar bed en de wekker zetten om 8uur; dan kan ik nog ontbijten en douchen. De dag liep toch stukken anders dan verwacht...

S'nachts word ik half wakker van een doffe dreun. ik dacht: gebeurt wel vaker hier, dus niks bijzonders. Ongeveer gelijk daarna hoor ik joost roepen: SHIT, THIS IS NOT GOOD! ik kom slaperig uit bed. Ligt Daniel bewusteloos bij de wasmachine. Hij is uitgegleden over een plas water die ontstaan is door een kraan die niet dichtgedraaid was. Joost en ik proberen hem wakker te maken, en na een halve minuut komt hij bij. Het is zo rond 6 uur 's nachts, de tijd dat het water meestal aan gaat.

Daniel is heel wazig en later moet hij kotsen. als we hem vragen of hij iets weet van de film van gisteren, weet hij niks. Dit was geen goed teken en heb andere Daniel gebeld voor een ambulance. Hij belde er een, en deze kwam dan na ongeveer 20 min, rond half 8. Kleding aan en in de ambulance, waar ik meeging voor assistentie.

Met volle sirenes naar het ziekenhuis in Pune. De rit is nog nooit zo snel gegaan en heb iemand nog niet zo bizar zien scheuren hier. bizar, maar ook noodzakelijk.

Aangekomen in een van de beste hospitals in Pune, ligt Daniel op de emergency. Nu begon het werk voor mij ook... Al die mafkezen van Indiërs vragen naar paspoortnummer, geboortedatum e.d. aan nota bene Daniel, die daar versuft ligt met een hersenschudding! ik moet ze helemaal overtuigen dat ik alle formulieren kan invullen. Uiteindelijk was alles oke en kon er een scan van de hersenen gemaakt worden. Wordt hij naar binnen gereden en zegt de gast: first pay, than proceed. Ik had helemaal geen cash op zak, alleen een pinpas. Blijk dat die het in eerste instantie niet doet. moet die gast helemaal aanwijzen hoe t apparaat werk. Uiteindelijk gelukt, en 40 euro kon het proces verder.

Uitslag was geen beschadigingen, allen veel rust benodigd. Ter observatie in het ziekenhuis opnemen. Dan komt de bureaucratie pas echt om de hoek kijken. Ben allemaal afdeling afgestruint voor krabbeltje hier, stempel daar, pasje dit, uitslag dat. T ergste was nog, dat de verkeerde naam in het systeem stond: David ipv Daniel. Moest ze er iedere keer weer op wijzen dat de naam verkeerd was, was de mensen absoluut niet begrepen, maar gewoon wel eenvoudig te wijzigen was.

Uiteindelijk is alles goed gekomen en kon hij rusten op de afdeling. Komt er nog een politieagent voorbij, waar Daniel een papier moet teken, geheel in marathi(lokale taal). t zal wel.

Hij is er 2 nachten blijven slapen, en is nu weet huis. hij heeft nog steeds wel hoofdpijn en weet nog niet alles van de afgelopen dagen. Na veel rust komt alles wel goed.

Al om al weer een ervaring rijker, hoewel het wel even knijpen was.

De rest van de dagen zijn weer goed verlopen. Stage vordert al aardig en het uiteindelijke model is nagenoeg afgerond, alleen nog een kleurtje is nodig. Just paint and sell, zoals de Indiër zegt. Nu nog wat meer aandacht voor het verslag en presentatie.