Nu we er een einde aan gaan breiden, moeten de laatste dingen nog gedaan worden. En zoals wel van veel studenten gezegd word: alles op t laatste moment. Dit is natuurlijk ook een beetje onze schuld, maar hier draag de algemene Indische cultuur ook wel aan bij.
Zit al ongeveer een week, ieder dag aan de telefoon met de elektronica leverancier. Hij heeft nu mijn final prototype en maakt deze compleet met de electronica. Hij krijgt de boel nog niet helemaal werkend, maar als ik bel komt er altijd het antwoord: tomorrow, yes tomorrow for sure.
Dan maar weer geloven en hopen dat de beste man de volgende dag langs komt. maar nee hoor! weer bellen en precies hetzelfde verhaal zonder enige schaamte. Vooral frustrerend omdat er over 2 weken een model moet staan die de volle functies uitvoert!
Grootste teleurstelling was vandaag. Er is ons toegezegd dat er voor het eindmodel 3D geprint zal worden. Dit was mooi, en we gingen hier dus ook van harte vanuit. Nu het model klaar is blijkt er geen geld te zijn hiervoor. Het is wel aardig teleurstellend en aardig noodzakelijk om een totaal pakket af te leveren. T zou zonde zijn om na 18 weken hard werken, niet een model te hebben dat nagenoeg in productie kan.
India is een prachtig land, met vele voordelen, maar lastig om samen te werken als je een eigen planning heb in Nederland.
Ik kan nu goed begrijpen waarom er westers bedrijven falen in India. Het is een flink verschil en je moet er goed aan wennen om het als een uitdaging te blijven zien.
Vandaag ook weer 1.5 uur in de travel agency gezeten om bus tickets te boeken voor de trip door india. Ik vertrek nu 10 juni om 8 uur 's avonds. gelijk na het werk. Heb er zin in, maar nu nog even anderhalve week bikkelen! (11 uur per dag)
